Weekthema: Rust en doel in crisistijd

UIT DE BIJBEL – Romeinen 15:1-3a
Maar wij die sterk zijn, zijn verplicht de zwakheden van hen die niet sterk zijn te dragen, en niet onszelf te behagen. Laat daarom ieder van ons zijn naaste behagen ten goede, tot opbouw. Want ook Christus heeft niet Zichzelf behaagd …

Het woord “altruïsme”, dat staat voor  gericht zijn op een ander c.q.  onbaatzuchtig, is voor het eerst gevormd in 1851. Het woord egoïsme bestond al veel langer. Uit deze Bijbeltekst blijkt dat het begrip altruïsme zo oud is als de christelijke gemeente. In navolging van onze Heer zijn wij niet gericht op onszelf maar op het welzijn van onze naaste. Deze levenshouding is volgens historici een van de belangrijkste oorzaken van de explosieve groei van het christendom in de eerste eeuwen van haar bestaan.

UIT HET LEVEN
“Je bent een aso als je nu een huisfeest houdt!”. Dat stelde Ferdinand Grapperhaus, minister van justitie en veiligheid, tijdens de persconferentie van maandag 23 maart j.l.. De coronacrisis schudt ons wakker en doet ons meer dan ooit beseffen, dat we samen leven. Het individu leeft niet op een eiland en dient rekening te houden met de ander. Het is asociaal als je door je gedrag de gezondheid van een ander in gevaar brengt. De Bijbel gaat nog een stap verder en zet ons aan om het belang van de ander voorop te stellen. Het leven van Jezus is daarbij ons leidend voorbeeld.
Wat houdt dat in deze tijd concreet in? Doe er alles aan om zelf niet geïnfecteerd te raken en probeer het risico dat je een ander infecteert tot een minimum te beperken. Kwetsbare senioren moeten helemaal worden ontzien. Denk na hoe je zij die eenzaam zijn in deze moeilijke en angstige tijd een hart onder de riem kunt steken. De sociale media kunnen daartoe een middel zijn, maar wellicht kun je ook praktisch helpen bijvoorbeeld door boodschappen te doen voor iemand die zelf de deur niet uit mag. We worden een betrekkelijk lange periode letterlijk terug geworpen op ons zelf of op ons gezin. Dat zal voor velen wennen zijn. Wij kunnen even niet meer het feestland zijn, waarin Nederland zich de laatste jaren in heeft ontwikkeld. Laten we ons uitstrekken naar de kans die dit biedt om ons te verdiepen in de wezenlijke vragen van het leven.
Persoonlijk beleef ik deze periode met een mengeling van gevoelens. Aan de ene kant ben ik erg rustig onder de dreiging. Het geloof en vertrouwen in God sterkt mij merkbaar. Toch maak ik mij ook zorgen als ik moet kuchen of mijn neus moet snuiten. Het zal toch niet? 
Wat mij vooral bezig houdt zijn vragen als “wat betekent deze crisis in hemels perspectief?” en “welke kansen biedt de crisis aan de gemeente van Jezus Christus om de kracht van het koninkrijk Gods te tonen aan elkaar en aan de wereld?” Een heilzame weg is in ieder geval om niet voortdurend met je zelf bezig te zijn, maar na te denken en te bidden wat je voor de mensen om je heen kunt betekenen en hoe jij voor hen tot zegen kunt zijn.

UITSPRAAK
Zijn we echt een kerk voor iedereen, of gewoon de kerk voor onszelf? We dringen er bij u op aan zusters en broeders om de komende maanden een ander soort kerk te worden: hoopvol en geworteld in gebed en lofprijs en overvloeiend in onze dienst aan de wereld.

Bron: Justin Cantuar en Sentamu Eboracensis, aartsbisschoppen van Canterburry en York, rondschrijfbrief aan de Church of England n.a.v. de coronacrisis.

UITDAGING
Laatst las ik een artikel over de vraag of de gewoonte om elkaar een hand te geven deze crisis zal overleven.  Mij dunkt dat mensen steeds angstiger zullen worden voor fysiek contact. Zijn er alternatieven om onze genegenheid aan elkaar te laten zien zonder elkaar aan te raken? Een mooi Westers alternatief voor de in de Bijbel genoemde “heilige kus” (Rom. 16:16; 1 Kor. 16:20; 2 Kor. 13:12; 1 Thess. 5:26; 1 Petrus 5:14) vind ik bijvoorbeeld de bevestigende knik naar elkaar terwijl we het lied “ik heb je lief met de liefde van de Heer”  zingen. In Thailand kent men de zogenaamde “wai” als men elkaar begroet. Hierbij buigt men op afstand licht naar elkaar met gevouwen handen. Aan dit gebruik zitten echter weer allerlei sociale en  religieuze connotaties, zodat we het niet klakkeloos kunnen overnemen.  Hoe we elkaar in de toekomst zullen begroeten, moet nog blijken. We hebben gelukkig tijd genoeg om ons daarover te bezinnen. Probeer zelf eens enkele alternatieven te bedenken, waarbij wij zonder onnodig fysiek contact toch de liefde en het respect voor elkaar kunnen uiten en bespreek dat eens met anderen.

Auteur: Paul van der Laan

Wil je meer weten over deze 40 dagen kalender en hoe je hier zelf een vervolg aan kunt geven in je eigen leven? Klik dan hier.