Weekthema: Rust en doel in crisistijd

In deze meditatie nemen wij onder het kopje “Uit het leven” een lezenswaardig artikel van Henk Stoorvogel over, dat hij schreef naar aanleiding van de vragen en uitdagingen, die het coronavirus oproept. De andere onderdelen van de meditatie zijn door Paul van der Laan aangevuld.

UIT DE BIJBEL – Leviticus 25:3-4
Zes jaar mag u uw akker bezaaien, zes jaar mag u uw wijngaard snoeien en de opbrengst ervan inzamelen. Maar in het zevende jaar moet het voor het land sabbat zijn, een periode van volledige rust, een sabbat voor de HEERE. Uw akker mag u niet bezaaien en uw wijngaard mag u niet snoeien.
 
Elk zevende jaar heette sabbatsjaar, net zoals de sabbat de zevende dag van elke week is. In diverse gedeelten lezen we bepalingen over deze instelling (Ex. 23:10;  Lev. 25:1-7, 20-22; Deut. 15:1-11; 31:10-13), maar alleen in Leviticus 25 komt de naam sabbatsjaar voor.

UIT HET LEVEN
Op het moment van schrijven, vrijdag 13 maart, beheerst het corona-virus de samenleving. Mensen hamsteren toiletpapier, paracetamol en dozen melk. Het vliegverkeer ligt plat. Universiteiten en hogescholen hebben de deuren gesloten. Mensen worden opgeroepen om thuis te werken en bijeenkomsten van meer dan honderd personen zijn verboden. Kerken komen in kleine groepen samen, of richten overhaast livestreams in. Het land verkeert in crisis. Hoe moeten we daar nu naar kijken? Is het een teken van de eindtijd, zoals verschillende mensen tegen me zeggen? Is het vooral een kans om tot doorbraken te komen in onze manier van leven en werken, zoals anderen geloven? Toont deze crisis aan hoe wankel de mentale weerbaarheid van ons Nederlanders is geworden? Wordt de kwetsbaarheid van de gedachte van de maakbaarheid van onze wereld blootgelegd? Een gedachte die mijzelf niet los laat is deze: zou het kunnen zijn dat de schepping zichzelf aan het resetten is? We roepen al jaren lang dat het écht anders móet. We kúnnen de wereld niet eindeloos over blijven vliegen. We kúnnen niet blijven consumeren op het niveau zoals we dat in het westen gewend zijn. We kúnnen niet klakkeloos doorgaan met het opgebruiken van de ene planeet die we hebben. We weten samen allang dat het anders moet. Het lukt ons alleen niet om écht te veranderen. In alle wereldconferenties en politiek zoeken we voortdurend naar een compromis: welke maatregelen kunnen we treffen zonder dat het ons teveel zal raken? We zoeken naar verandering op zo’n niveau en schaal dat het onze manier van leven niet echt uit het lood slaat. We zijn te verslaafd geraakt aan ons comfort. De natuur heeft echter wonderlijke mechanismes om haar evenwicht te herstellen. Dat zien we in het klein, in bijvoorbeeld de kringloop met muizen, uilen en insecten. Ik heb het ook gezien in mijn eigen lichaam. Toen ik te lang doorliep met stress en mijn levenstempo niet kon of wilde veranderen, kreeg ik als vanuit het niets over mijn hele lijf netelroos. Toen kon ik plotseling wel afspraken cancelen en mijn lichaam de rust geven die het nodig had. Met de corona-crisis zien we dit misschien wel in het groot. Heeft ons onvermogen om te veranderen de aarde genoodzaakt om drastischer maatregelen te nemen en ergens iets te laten ontstaan dat ons allemaal wel dwingt om anders te gaan leven? Is het een soort shocktherapie die ons dwingt om met z’n allen weer normaal te gaan doen en te leren leven op een duurzaam gezonde en houdbare manier? In ieder geval blijkt dat we nu toch kunnen veranderen. We kúnnen dus wel stoppen met vliegen, reizen, consumeren. Ineens blijkt dat we ook met veel minder toe kunnen, dat ons leven ánders kán. En de aarde? Door alle drastische maatregelen van overheden wereldwijd, komt zij tot rust. Smog verdwijnt boven steden. De lucht die wij inademen wordt schoner. Italianen beginnen weer te zingen. We werken massaal thuis en hoeven niet eens meer 100 kilometer per uur te rijden. Stikstofdoelen komen binnen bereik. Ja, ik hoorde dat er zelfs weer vogels fluiten in Wuhan. Jarenlang werd er geen vogel meer gehoord. Allemaal waren ze weggevlucht voor de ongebreidelde expansiedrift van ons mensen. Het lijkt me alsof het corona-virus werkt als een grote reset-knop. Een beetje zoals het Bijbelse sabbatsjaar: elk zevende jaar werd het land niet bewerkt, zodat het tot rust kon komen en de jaren daarop weer volop vrucht kon dragen. Het is mijn gebed dat door alle onrust van het virus heen de vogels weer zullen gaan fluiten en een nieuwe lente aanbreekt.

UITSPRAAK
Let go of yesterday. Let today be a new beginning and be the best that you can, and you’ll get to where God wants you to be.  
Laat gisteren los. Laat vandaag een nieuw begin zijn en wees de beste die je kunt zijn; dan zal je komen waar God wil dat je bent.
Bron: Joel Osteen, Amerikaanse schrijver, televisieprediker en voorganger te Houston.

UITDAGING
Schrijf één of meerdere redenen op, die volgens jou met de uitbraak van het Corona virus te maken hebben. Vergeet daarbij de geestelijke dimensie niet. Plaats deze op de sociale media en daag je netwerk uit hierop te reageren.

Auteur: Henk Stoorvogel / Paul van der Laan

Wil je meer weten over deze 40 dagen kalender en hoe je hier zelf een vervolg aan kunt geven in je eigen leven? Klik dan hier.